Την Δευτέρα 8 Απρίλίου το 6ο Νηπιαγωγείο Θήβας πήγε θέατρο. Η θεατρική παράσταση ¨ Το σκοτάδι είναι πράσινο” αποτελεί την αφόρμηση για την εισαγωγή του 3ου Εργαστηρίου Δεξιοτήτων : Οικολογία – Παγκόσμια και τοπική Φυσική κληρονομιά :” Για το δάσος μαθαίνω, δρω και δημιουργώ”.
Λίγα λόγια για το ΄θεατρικό έργο:
Ο Τάκης ο Ανακυκλωτάκης και η Μίνα η Εξοικονομίνα μπαίνουν σε περιπέτειες, όταν το Μ.Ε.Τ.Ρ.Ο., το Μηχάνημα Εκτίμησης Της Ρύπανσης Όλων μπαίνει σε λειτουργία. Αντιμέτωποι με τον κ. Σπαταλόπουλο και τον Πύρρο τον Εμπρηστίδη, το περιβάλλον και η ζωή τους είναι στα όρια της απόλυτης καταστροφής. Στο κέντρο όλων βρίσκονται πρακτικές φιλικές προς το περιβάλλον: Ανακύκλωση, Κομποστοποίηση, Εξοικονόμηση Ενέργειας, Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, Προστασία των δασικών εκτάσεων.Με κοστούμια και σκηνικά από ανακυκλώσιμα υλικά, η παράσταση ανοίγει το δρόμο για την επαναχρησιμοποίηση.
Τα νήπια προβληματίστηκαν πάνω σε περιβαλλοντικά θέματα οπως η ρύπανση από τα σκουπίδια και οι συνέπειες τους, η κατασπατάληση της ενέργειας και η καταστροφή των δασών. Τη λύση θα την δώσουν οι άνθρωποι αλλάζοντας τον τρόπο ζωής τους και κυρίως δημιουργώντας και προστατεύοντας τα δάση επειδή ……..το σκοτάδι είναι πράσινο. Τα παιδιά συμμετείχαν ενεργά, προβληματίστικαν, πρότειναν λύσεις, γέλασαν συγκινήθηκαν και δεσμεύτηκαν ότι θα φέρουν την αλλαγή.
Το 6ο Νηπιαγωγείο στα πλαίσια της θεματικής ανάλυσης “Δίνω ΑΓΑΠΗ” παρακολουθεί την θεατρική παράσταση “Καριοθραύστης”, στην Αθήνα, στο θέατρο Δανδουλάκη.
Η ιστορία του έργου με λίγα λόγια …Παραμονή Χριστουγέννων στο σπίτι της μικρής Κλάρας….
Όταν το ρολόι χτυπήσει μεσάνυχτα, τα παιχνίδια ζωντανεύουν και γιορτάζουν τα δικά τους Χριστούγεννα. Ο Καρυοθραύστης – δώρο του θείου των παιδιών – γίνεται ένας όμορφος πρίγκιπας που ταξιδεύει μαζί με την Κλάρα και με τη βοήθεια των παιδιών – θεατών στην ΟΝΕΙΡΟΧΩΡA… Εμπόδιο στο όμορφο ταξίδι τους είναι ο βασιλιάς των ποντικών … και τα ποντικάκια του! Τι θα γίνει όμως όταν ξημερώσουν Χριστούγεννα; Που θα βρεθεί η μικρή Κλάρα και ο Καρυοθραύστης – πρίγκιπας;
Το έργο είναι διαδραστικό, τα παιδιά συμμετέχουν όλα μαζί αλλά και κατά ομάδες. Ο Καρυοθραύστης, έργο του Έρνεστ Τέοντορ Αμαντέους Χόφμαν, το οποίο έκανε λιμπρέτο ο Αλέξανδρος Δουμάς και πλαισίωσε μουσικά ο μεγάλος Ρώσος συνθέτης Πιότρ Ιλίτς Τσαϊκόφσκι, παρουσιάζεται κάθε χρόνο την περίοδο των εορτών σε όλες τις πόλεις του κόσμου.
Το έργο απευθύνεται στα παιδιά σαν το ωραιότερο Χριστουγεννιάτικο δώρο! Το έργο είναι πλούσιο σε συναισθήματα, πλαισιωμένο με πολλή μουσική, χορό και τραγούδια. Θα συναρπάσει τα παιδιά, θα τα κάνει να διασκεδάσουν, να ονειρευτούν, να συγκινηθούν, να γελάσουν, να περάσουν όμορφα…
ΠΑΤΑΤΑΚΙΑ ΣΤΗ ΣΕΙΡΑ Ή ΑΛΛΙΩΣ ΟΙ ΘΕΑΤΡΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΠΟΥ ΠΟΛΛΟΙ ΓΟΝΕΙΣ “ΞΕΧΝΟΥΝ” ΝΑ ΤΗΡΗΣΟΥΝ
Φαγητό
Καταρχάς, τρώνε. Τρώνε διαρκώς, κυρίως πατατάκια, των οποίων τα σακουλάκια κάνουν τσίκι τσίκι και τα οποία μέσα στο στόμα κάνουν κρίτσι κρίτσι. Γιατί φυσικά μασούν και δυνατά, ώστε να το καταλάβεις καλά εσύ, ο μπροστινός, ο πισινός, ο διπλανός, ο γκαντέμης, ότι απολαμβάνουν το σνακ τους. Και αναρωτιέμαι, αγαπητοί γονείς που τα παιδιά σας ροκανίζουν ασταμάτητα, δεν μπορούν να φάνε κάτι πριν από την παράσταση, στο διάλειμμά της ή μετά το τέλος της; Δεν συγκεντρώνονται αν δεν μασουλούν κάτι;
Ομιλίες
Κατά δεύτερον, μιλάνε. Μιλάνε διαρκώς, καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης. Μιλάνε μεταξύ τους, μιλάνε στο κινητό, μιλάνε μόνοι τους, μιλάνε σε κάθε πιθανό συνδυασμό, τα παιδιά με τα παιδιά, τα παιδιά με τους γονείς, οι γονείς με τα παιδιά, οι γονείς με τους γονείς… Τι λένε; Διάφορα. Κι αν χτυπήσει κινητό, που φυσικά δεν θα είναι στο αθόρυβο, παρά τις ηχογραφημένες παραινέσεις πριν ανέβει η αυλαία, και θα έχει και κλιμακούμενο εκνευριστικότατο ήχο, ο ομιλών θα ενημερώσει τον συνομιλητή του δυνατοψυθιριστά, σε αυτόν τον ιδιαίτερο τόνο, δηλαδή, που μόνο στο θέατρο και στο σινεμά τον πετυχαίνουμε: «Έλα, δεν μπορώ να μιλήσω τώρα, είμαι στο θέατρο“.Αφού, βρε γονιέ, δεν μπορείς να μιλήσεις τώρα και είσαι στο θέατρο, γιατί το σηκώνεις το ρημάδι το κινητό; Γιατί δεν το κλείνεις; Δεν το χαμηλώνεις; Δεν το παραχώνεις βαθιά μέσα στην τσάντα σου; Γιατί να ακούμε εσένα κι όχι τους ηθοποιούς και γιατί να βλέπουμε την οθόνη σου να φωσφορίζει πάνω στην παράσταση και να αποσυντονιζόμαστε;
Κινητά
Μια και πιάσαμε τα κινητά, έχουμε νέα μόδα: Τους γονείς που έρχονται γιατί είναι μαστ να πάνε το παιδί ένα θέατρο τη σεζόν και που βαριούνται και που παίζουν στο κινητό και μαζί τους τα παιδιά που ήρθαν γιατί είναι μαστ να πάνε ένα θέατρο τη σεζόν και που βαριούνται και που παίζουν στο κινητό. Υπάρχουν σκηνές με ταξιθέτες και λέιζερ που σε σημαδεύουν αν έχεις φωτισμένη οθόνη, ενώ σε επόμενο στάδιο σε πλησιάζουν και σε ξεφτιλίζουν (άλλο κι αν εσύ δεν το καταλαβαίνεις), αλλά υπάρχουν και σκηνές όπου δεν υπάρχει κανείς με θεσμικό ρόλο να σε επαναφέρει στη θεατρική τάξη, κι αν δεχτείς παρατήρηση ότι η οθόνη σου ενοχλεί, ξινίζεις κιόλας. Αγαπητέ γονιέ, αν θες να παίξεις στο κινητό εν ώρα παράστασης κι έχεις μεταδώσει την αυτή επιθυμία και στο παιδί σου, συγγνώμη, αλλά είσαι αξιολύπητος. Ας μη συζητήσουμε τα περί φωτογραφιών. ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να φωτογραφίζουμε την ώρα της παράστασης.
Καταλληλότητα
Αγαπητέ γονιέ βρες ένα έργο ΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΣΟΥ, κατά προτίμηση διαδραστικό και εύληπτο (τόσα υπάρχουν), στο οποίο δεν θα χρειαστεί να του εξηγείς τίποτα και στο οποίο θα επιτρέπεται ίσως η ομιλία, αλλά και η κίνηση.
Κινητικότητα
Μην μου πείτε ότι δεν έχετε συναντήσει στο θέατρο παιδιά που δεν μπορούν ή/και δεν θέλουν να καθίσουν στην καρέκλα τους, με αποτέλεσμα να σηκώνονται, να περπατούν, να σκαρφαλώνουν στα καθίσματα, να σκαρφαλώνουν στους γονείς τους, να πηδάνε πάνω από τους διπλανούς τους, που πάντα, νόμος του Μέρφι, τυχαίνει να είμαστε εμείς… Α, τυχαίνει συχνά να είμαστε και οι μπροστινοί τους, αυτοί που δεχόμαστε σωρηδόν κλοτσιές στο κάθισμά μας. Και παραδίπλα στα αεικίνητα παιδιά, υπάρχουν οι ακίνητοι γονείς που τα κοιτούν σφυρίζοντας κλέφτικα, ανίσχυροι, ανίκανοι, άβουλοι, χωρίς να μπορούν να τα ηρεμήσουν, να τα νουθετήσουν, έστω να τα πάρουν να φύγουν. Και δεν μοιάζει να μπορεί ‒χωρίς φυσικά να φταίει‒ να ανταποκριθεί αναπτυξιακά σε μια παράσταση που απαιτεί ησυχία, ακινησία και συγκέντρωση. Επομένως, βρείτε μιαν άλλη παράσταση ή ένα άλλο χόμπι.
Φόβος και κλάμα
Έπειτα, έχουμε τα παιδιά που φοβούνται το σκοτάδι/τις δυνατές φωνές/ την υπόθεση/ την όλη φάση και κλαίνε. Αυτό είναι απολύτως θεμιτό και κατά πάσα πιθανότητα θα συμβεί στους περισσότερους μικρούς θεατές στην αρχή της… καριέρας τους. Όμως, μαμά ή μπαμπά, παρ’ το και φύγε το παιδάκι σου αν κλαίει με λυγμούς, γιατί προφανώς δεν είναι έτοιμο ακόμα να παρακολουθήσει την παράσταση· γιατί επέλεξες λάθος παράσταση, είτε ακατάλληλη για την ηλικία του, είτε ακατάλληλη για την ιδιοσυγκρασία του, είτε ακατάλληλη για τη φάση στην οποία βρίσκεται (π.χ. είναι άυπνο). Φυσικά εκείνη τη στιγμή καταστρέφεις τη θεατρική εμπειρία και για το υπόλοιπο κοινό που πλήρωσε επίσης τριάντα ευρώ, μην πω και παραπάνω, αν πρόκειται για πολυμελείς οικογένειες.
Αρρώστια
Τέλος, αν το παιδί σου είναι άρρωστο, μην το πας στο θέατρο (ούτε σε οποιονδήποτε άλλο κλειστό χώρο), αγαπητέ γονιέ. Και το ταλαιπωρείς και πιθανόν θέτεις σε κίνδυνο τους υπόλοιπους θεατές. Γιατί ξέρεις, αγαπητέ γονιέ, κάποια άλλα παιδιά, όχι προφανώς το δικό σου, αφού αντέχει να το σύρεις αδιάθετο στο θέατρο, περνούν τις ιώσεις βαριά.
Θεατρικοί κανόνες
Συμπερασματικά, αγαπητέ γονιέ, το θέατρο δεν είναι παιδότοπος, δεν είναι παιδική χαρά, δεν είναι σινεμά, δεν είναι γήπεδο, δεν είναι πάρκο, δεν είναι καφετέρια. Είναι ένας χώρος στον οποίο οφείλεις να ακολουθείς κάποιους κανόνες. Τους θεατρικούς κανόνες. Επάνω στη σκηνή και πίσω από αυτή, υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που υποκρίνονται με την ψυχή τους για να διασκεδάσεις εσύ και το παιδί σου, ηθοποιοί που χάνουν τη συγκέντρωσή τους από τις ομιλίες, τα μασουλήματα, τα κινητά, τα πέρα δώθε, τη γκρίνια. Αν δεν μπορείς να τους σεβαστείς, ούτε αυτούς ούτε τους συν-θεατές σου, επίλεξε κάποια από τις παραπάνω προτάσεις διασκέδασης, που είναι πιο χαλαρές, για να περάσεις δυο ώρες από το Σάββατο ή από την Κυριακή σου. Ιδιαίτερα αν το παιδί σου είναι ακόμα μικρό ή αν έχει θέματα συγκέντρωσης, χρειάζεται να το προετοιμάσεις καλά πριν δει μια παράσταση και να σιγουρευτείς και ότι θέλει και ότι μπορεί να την παρακολουθήσει. Χρειάζεται, επίσης, να το ψάξεις καλά πριν πας στο θέατρο, να ρωτήσεις για την καταλληλότητα ή μη της παράστασης ανάλογα με την ηλικία, με τον χαρακτήρα, με τα γούστα, με την ψυχολογική φάση του παιδιού σου. Αποφάσισε μαζί του τι θα παρακολουθήσετε, συζητήστε εκ των προτέρων παρέα, εξήγησέ του την υπόθεση, προετοίμασέ το. Μίλα του για τους κανόνες μέσα στην αίθουσα, που άλλες φορές είναι αυστηροί και άλλες όχι, αλλά που πάντοτε οφείλουμε να σεβόμαστε.
